VAY VAY !
Eline alırsın asa
Giyinirsin uzun kısa
Çorbanı koyarlar tasa
Vay dedeler vay vay
Varırsın yetmiş yaşına
Tuz koyan olmaz aşına
Ölürsün yalnız başına
Vay ebeler vay vay
Mescide gelmezler vaaza
Şükretmezler çoğa, aza
Sözü geçmez oğlan, kıza
Vay babalar vay vay
Ana dediğin can ciğer
Bir ana dünyaya değer
Gece gündüz dizin döver
Vay analar vay vay
Bilmezler hamur bezeyi
İhmal etmezler geziyi
Kaçırmaz pembe diziyi
Vay hanımlar vay vay
Sabah erkenden kalkmazlar
Beylere sofra koymazlar
Gayınna ,gaynata bilmezler
Vay gelinler vay vay
Dünür gelir beğenmezler
Her pişen aşı yemezler
Pantol var fistan giymezler
Vay kızlara vay vay
Birinci ay tanışırlar
İkinci ay kavuşurlar
Dördüncü ay boşanırlar
Vay gençlere vay vay
Babalar bırakır malı
Daireler , hem de yalı
Paylaşılmaz eski halı
Vay kardeşler vay vay
İbrahim’im ğayrı yazmam
Sert toprağa keçmez kazmam
Öldürseniz yine kızmam
Vay canlarım vay vay