gönüllere doğan güneş batarken
uçup gitti kır şehrin bülbülü
Yavaş yavaş nefesleri biterken
Uçup gitti kırşehirin bülbülü

şu bozkırın tezenesi çınardan
kır şehire kevser akar pınardan
yandı beyler üstadımda onardan
Uçup gitti kırşehirin bülbülü

nice türkü yazdı yoksula , merde
bozlakları derman eylerdi derde
O gün gözlerine çekildi perde
Uçup gitti kırşehirin bülbülü

Türkülerin bize yadikar kaldı
ne bir sefa sürdü ne murad aldı
makberinde derin uykuya daldı
uçup gitti kırşehirin bülbülü

seyyah oldu gurbet eli dolaştı
yoksulluğa garipliğe alıştı
hak çağırdı sonsuzluğa erişti 
Uçup gitti kırşehirin bülbülü

yetim kaldı mızrapları ,sazları
nasihattı türküleri sözleri
yirmi altı eylül yumdu gözleri
Uçup gitti kışehirin bülbülü

ibrahim der vuslatına erensin
Meleklerle cennetine girensin
Nebilerin cemalini görensin 
uçup gitti kırşehirin bülbülü

26 eylül 2012